به نام خالق یکتا

زندگی آرام آرام می‌گذرد؛ اما برای بعضی شعف‌آور است و برای بعضی درد‌آور. رایحه‌ایی از عدالت در هیچ کجای شهر به مشام نمی‌رسد. در‌واقع عدالت حتی بار‌ معنایی هم ندارد و همچنین حمایت از مفالیس هیچ ارزشی ندارد. این استیصال ذره‌ذره‌ی وجود درویشان را می‌بلعد و نابود می‌کند. آن‌ها همواره در جستجوی رستن از طریق مرگ هستند

مقدمه: دخترک قصه‌ی ما در پیچ‌ و تاب طوفان زندگی گم می‌شود و در میان جنجال شهر گرفتار! هدفش رهایی از ناکامی و لمس خوش‌بختی است؛ اما انتخابش در زندگی سهواً بیراهه است
آیا پایانش قدم زدن در بیراهه است؟ یا راه نجاتی دارد؟

#پارت‌اول _ دانای کل

قریب به یک ساعت بود که در ماشین نشسته بودند و در جاده‌ی سرسبز شمال به سمت روستا‌ی مَهویزان در حرکت بودند. در ماشین فقط سکوت بود و سکوت و غبار غم در چهره سارا بیش‌تر از همه به چشم می‌خورد، در آن پیکان اسقاطی فقط سوفیای هشت ساله برای سارا اهمیت داشت، دخترک زیبای چشم مشکی‌اش. برای همسرش ذره‌ای اهمیّت قائل نبود و آن‌ همه علاقه وصف‌ ناپذیرش به محمد، دوسالی بود که نا‌پدید شده بود
خیره به پنجره ماشین و غرق در افکارش بود. با هر پیچ ماشین پرتو ملایم خورشید صورتش را نوازش می‌داد؛ اما او از زیبایی و سرسبزی جاده و کوه‌های رفیع و هوای خنک بهاری که از پنجره نیمه باز کناری‌اش در ماشین می‌پیچید، هیچ لذتی عایدش نمی‌شد. به سمت دخترک کوچکش که در عقب ماشین نشسته بود برگشت، سوفیا با عروسک زیبایش که موهای طلایی، چشمان دکمه‌ای و لباس آبی به تن داشت بازی می‌کرد. سوفیا متوجه سنگینی نگاه مادرش شد، سرش را بلند کرد و با چشمان تیله‌ای مشکی‌اش نگاهش را به مادرش دوخت و به او لبخند دلربایی زد. سارا دلشوره‌ای عجیب به دلیل حال ناخوش محمد گریبانش را گرفته بود و با چشمان نگران دخترکش را نگریست؛ اما لبانش به لبخند گشوده شد
چشم از سوفیا گرفت. لبخندش محو شد و چشمانش را معطوف به محمد کرد. دوسال بود که جز دعوا و کتک هیچ چیز دیگری از محمد ندیده بود. همان محمدی که قبل از این دو سال کذایی در همه حال محبت بی‌دریغش را نثار آنها می‌کرد؛ حالا بدون دقت و توجه و با چشمان خمار به جاده زل زده بود و درست رانندگی نمی‌کرد. سارا می‌فهمید که حالت او از بی‌خوابی و خستگی نیست و باز هم سراغ مواد خانمان سوز رفته. پوزخندی زد و نگاهش را از او گرفت و دوباره به جاده طولانی و کم تردد روبه‌رویش زل زد
سارا صبح قبل از بیدار شدن همسرش انقدر عجله‌ایی و ناگهانی با سوفیا از خانه به سمت ترمینال رفته بود که جز یک ساک کوچک لباس برای سوفیا و کمی پول هیچ چیزی همراهش نبود. به ساک که زیر پایش بود نگاه کرد. افکارش رهایش نمی‌کردند

بند بند وجودش رهایی از دعوا و کتک‌ها و آزار‌های محمد را فریاد می‌زد‌

قصد داشت به خانه برادرش منصور در شمال برود و محمد را برای همیشه ترک کند؛ اما محمد فهمیده بود که سارا جز خانه منصور جایی ندارد و در ترمینال آنها را پیدا کرده بود و به اجبار سوار ماشین کرده بود و گفت که خودش آنها را به روستا می‌رساند

محمد که چشمانش نیمه باز بود و درک درستی از اطراف نداشت و در این سال‌ها بسیار مخمور و تکیده شده ‌بود

سارا چشمانش را بسته بود و دلهره و نگرانی تمام وجودش را فرا گرفته بود

دخترک زیبایشان هم پنجره ماشین را پایین کشیده بود و از بادی که به صورتش می‌خورد و موهایش را به بازی گرفته بود لذت می‌برد و می‌خندید. فارغ از سرنوشت اندوه‌ناکش

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

ممنون میشم این رمان منو دنبال کنید⁦(•‿•)⁩

-----------------**--
من آن قریب دیروز
آشنای امروز
و
فراموش شده ی فردایم

o*o*o*o*o*o*o*o

همه چی از اونجا شروع شد که طبق معمول بعد از ظهرها غلوم آتیشی، کریم جیرجیرک، مِیتی هوش،جلال خاک انداز، اکبر فِنچ، جوات رادار و رحیم ننه قمر که همه بروبچه های بازارچه بودن، تو قهوه خونه مش حسن جمع شده و منتظر رییسشون یا همون ابی سیریش بودن

فقط خدا می دونست که این هفت نفر به اضافه ابی سیریش که همه اسمشونو هشت داداش گذاشته بودن،چه خاطراتی از روزهای بچگی و بدو بدو کردن ها و سربه سر مغازه دارای بازارچه گذاشتن ها، نداشتن
هرجا گوسفندی کشته میشد هر هشت نفر التماس کنان حاضر میشدن و از صاحب گوسفند میخواستن که بجول ها _استخونیه که در مچ پا گوسفند بین دو غوزک قرار داره _ رو بهشون بده. یه کیسه پر از بجول داشتن که تابستون ها از صبح علی الطلوع تا نصفه شب، همشونو گوشه بازارچه کنار هم میچیدن و شرطی بازی میکردن! تکرار در بجول بازی یا قاب بازی از اون ها قاب بازهای حرفه ای ساخته بود که با بچه های بازارچه های نزدیک هم مسابقه میذاشتن

کم کم واسه خودشون یه تیم هشت نفره درست کردن و مثه ورزش فوتبال مسابقات داخل محله ای و خارج محله ای و فینال و خالصه هرچی دلتون بخواد، مسابقه ردیف کردن

تو بچه ها ابراهیم یا به قول دوستاش ابی بدجور پیله بود! به طوریکه همه بهش می گفتن ابی سیریش وچون تا چیزی رو که میخواست بدست نمیاورد، دست از تالش و کوشش نمی کشید. همین باعث شد، همه اونو به عنوان رییس گروه قبول کنن

هرکدوم از این بچه ها واسه خودشون لقبی داشتن که براساس خصوصیت رفتاریشون، شکل و قیافه شون بود؛ مثال کریم جیرجیرک خیلی حرف می زد. اکبر فِنچ خیلی ظریف و ریزه میزه بود. غلوم آتیشی اهل دعوا، مهدی یا همون مِیتی هوش مغز متفکر گروه، جالل خاک انداز بین صحبت همه می پرید و جواد یا همون جوات رادار، جاسوس و خبر چینشون بود. رحیم ننه قمر هم وابستگی عجیب به ننه ش قمر خانم داشت

داشتم میگفتم که همه در قهوه خونه مش حسن منتظر رئیسشون ابی سریش بودن که جوات رادار خبر مهمی رو از نوچه های خَز کاظم قرو قاطی که محل پلاس شدنشون، بازارچه چند خیابون اونور تر بود، بده

رمضون مافنگی سینی به دست به سمتشون اومد

سام علکوم آقایون هش داداش! شای داغ آوردم. نوش ژونتون

سینی چای رو روی میز گذاشت
غلوم آتیشی نگاهی چپ چپی به استکانهای نصفه از چایی کمرنگ و نعلبکیهای حاوی چای و سینی یه مَن چرک انداخت

قفسه سینه شو صاف کرد و بادی تو غبغب انداخت

نفله! باز که نصفه چایی رو تو سینی حروم کردی؟

چرت رمضون پاره شد و خاکستر داغ سیگار گوشه لبش، روی پای لختش که داخل یه دمپایی مثال سفید بود ریخت! در حالیکه خم میشد تا خاکسترو که بدجور پاشو سوزونده بود ازپشت پاش برداره با لحن شاکی وبلند گفت

شته؟؟ گُرخیدم

غلوم آتیشی دست برد و یه استکان کمر باریک که خطهای طالیی دور کمرش به دلیل شستشو و کهنگی یه خط درمیون محوشده بودن، برداشت.استکانو به لبش برد و یه هورتی کشید. اخماش در هم رفت و استکانو تو نعلبکی کوبید که بقیه ش هم از سرش پرید و به اطراف سینی پاشید

دِ بزنم صدای.... ال اله اال ا... . آخه مافنگی اینو که از شیر حموم پر کردی! ولرمه! چای داغت اینه وای به حال چای سردت

دستشو بلند کرد که یه پس سری حسن مافنگی رو مهمون کنه که صدای یکی از گوشه قهوه خونه بلند شد

 

بر دل سیاه شیطون لعنت

همه یه صدا گفتن

بشمار

یکی دیگه از ته قهوه خونه داد زد

بر محمد و آل محمد صلوات

مشتری ها همه یه صدا گفتن

اللهم صل علی محمد.......

هنوز صلوات تموم نشده بود که ابی سیریش در حالیکه کلاه شاپوشو به رو ابروهاش کشیده ، سینه جلو داده و دستمال یزدی قرمز دور دست چپش پیچیده بود، پا تو قهوه خونه گذاشت

نوچه هاش به پاش بلند شدن و از همون جا داد زدن

چوخلصیم آق ابی _ مخلصیم آق ابی

ابی شلنگ تخته وار وارد قهوه خونه شد. پاشو که از پله در ورودی پایین گذاشت، دست چپشو، همون که دستمال یزدی دورش پیچیده شده بود بالا برد و داد زد

 اجمالتیم _ کوچیک شده همه شماییم

مشتری های قهوه خونه از گوشه و کنار نامرتب و یکی در میون گفتن

آقایی آق ابی

ابی سیریش یه نگاه به فضای پر از دود سیگار و تنباکوی قهوه خونه انداخت! صدای تق و تق برخورد استکانها به نعلبکیها و سینی، لبخندی کنج لبش نشوند و یه لحظه اونو به عالم بچگیش برد

همون موقع که شاگرد مش حسن بود و عصرها بعد از مدرسه می اومد قهوه خونه و تو شستن استکانها و دستمال کشی میزها به مش حسن کمک میکرد. درسته که به قول مردم تو دارو دسته جاهلا بود ولی همه می دونستن که
ابی یه لوطیه به تمام معناست! مهربون، قابل اعتماد و باگذشت

چقدر هوای همین دوستهای به قول بقیه آویزونشو داشت و پول کف دست بی بی کوکب، پیرزن پیر و ترشیده ته بازارچه میذاشت که مبادا خدایی نکرده از بی پولی به گدایی رو بیاره. همیشه به برادراش میگفت

 بی بی سیده. اولاد پیغمبره. نبینم ازش غافل بشید که خدا ازتون غافل میشه

تمام این خاطرات تو چند ثانیه از جلوی چشمهاش گذشت

گشاد، گشاد در حالیکه یه پاش به شرق میرفت و یه پاش به غرب به سمت میز دوستهاش راه افتاد و از جلوی هر میزی که رد می شد دست چپشو رو سینه ش می ذاشت و کمی خم می شد و می گفت

نوکریم.... مخلصیم.... کوچیکیم

همین جوری بود که همه ابی رو تو بازارچه دوست داشتن. نمی شد کاری از دستش بر بیاد و واسه هم محله ای هاش انجام نده! به قول معروف آخر مردونگی رو تو همه چی به جا می آورد

به میز برادراش که رسید، دوستاش که نشسته بودن، دومرتبه به پاش بلند شدن

جلال خاک انداز با عجله گفت

بفرما اینجا آق ابی

و به صندلی خودش اشاره کرد.ابی سری تکون داد و گفت

 نه داداش بشین سرجات

ابی دست دراز کرد و دستشو لبه صندلی میز خالی بغلی گذاشت، رو به اکبر فنچ کرد

 بیکیش کنار چارپایه ت رو

اکبر صندلیشو جابجا کرد. ابی با یه حرکت صندلی رو چرخوند و کنار صندلی اکبر فنچ گذاشت؛دستشو به شلوارش برد و کمی از ناحیه رانهاش به شلوار چین داد و اونو بالا کشید و رو صندلی جا گرفت

کتشو راست و ریست کرد و کلاشو بالاتر برد

گره ای بین ابروهاش انداخت و با صدایی که انگار یه باد گلو تهش گیر کرده بود، گفت

 چه خبری شده که پیغوم فرستادید فی الفور خودمونو برسو.....

جلال خاک انداز مثل قاشق نشسته وسط حرفش پرید

آق ابی جوات رادار از بچه های کاظم قرو قاطی واسمون خبر آورده

ابی نگاهی به جلال انداخت و پوزخندی زد و گفت

 تو نمیخوای یه کم آدم شی و وسط حرف نپری تا این اسم خاک انداز رو از روت کم کونیم؟

جلال سرشو پایین انداخت

ببخش آق ابی

ابی دستمال دور دستشو تو هوا ول کرد و جلوی صورت جلال حرکت داد

 نبینم جلال خاک اندازمون شرمنده باشه

جلال سرشو بلند کرد و با ذوق گفت

نوکرتم داداش

خم شد که دست ابی رو ببوسه که ابی با دستمال یزدی زد تو سرش

 جمع کون خودتو! انگاری دست بچه آل علی رو می خواد ماچ کونه که خودشو تا قوزک پا خم می کونه! دیگه نبینم از این غلطا بکونی

بدون اینکه منتظر واکنش جلال بشه رو به جوات رادار کرد و گفت

 چه خبر مَبرا جواتی؟

جوات رادار آب دهنشو قورت داد و قیافه پیروزمندانه ای به خودش گرفت

والا خدمت با سعادت آقای خودم که داش ابیمون باشه؛ بگم که دیروز کاظم قره قاطی با نوچه های خزش تو زورخونه آ‌سِد هاشم، پشت سر ما و بقیه داداشا حرف مفت زدن! قاسم پلنگ گفته که تو بجول بازی هفته قبل، شما که سرورمون باشی کلک زدی و وسط بازی بجولها رو عوض کردی!

ابی سیریش دو تا دستشو به کمرش زد، سینه شو جلو داد، بادی تو غبغب انداخت و یک تای ابروشو بالا برد و با صدای بلندی گفت

 دِ غلط کرده نالوطی! ابی سیریشو چه به دوزو کلک! خیلی وقته به پروپاشون نپیچیدیم گذاشتیم نفس بکشن، کوکهای دهنشون شل شده

قری به گردنش داد و صدای ترق ترق گردنشو در آورد

 کی به تو گفت جواتی؟

جوات رادار که سر ذوق اومده بود گفت

شاگرد آ سد هاشم

در همین موقع رمضون مافنگی جلوی میزشون ظاهر شد و واسه خوش خدمتی گفت

سام علکوم آق ابی! شایی چی میخورید بیارم خدمتتون؟ عطری یا تلخ ساده؟

ابی صورتشو به سمت رمضون مافنگی برگردوند و گفت

به به! آق رمضون گل! چشممون به جمالت روشن

رمضون مافنگی از احوال پرسی گرم و گیرای ابی، لبخندی که بیشتر به خنده قورباغه شبیه بود، روی صورتش نشوند و دومرتبه پرسید

- کدومش آق ابی؟ عطری یا تلخ ساده؟

ابی لبهاشو به هم چفت کرد و بعد از لحظه ای مکث گفت

 تلخ باشه رمضون! داغ و لب سوز

رمضون مافنگی در حالیکه لخ لخ کنان به سمت سماور میرفت گفت

به رو ژُفت چیشام! الساعه آوردم خدمتتون آق ابی

ابی سرشو جلو برد و رو به نوچه هاش گفت

 خب داداشا! به نظرتون چیکار کونیم؟ همینطور که نمیشه بشینیم تماشا کونیم پشت سرمون زر مفت بزنن

جلال خاک انداز خودشو وسط انداخت

فکر کونم که باید یه گو شمالی درست و حسابی بدیمشون.

همه با حرکت سر حرف جلال خاک انداز رو تایید کردن.ابی سیریش سیبیل هاشو به دندون گرفت

 فکر می کونید کوجا پیداشون کونیم؟

کریم جیرجیرک که تا حالا ساکت بود گفت

اعظم خواهر نصرت کفتر باز، می گفت که امروز که داشِش نصرت رفته بود کفترهای صمد شارالتانو بده فهمیده کاظم قره قاطی واسه نوچه هاش پیغوم فرستاده که امشب همشون ساعت نه تو کافه آبشار نقره ای جمع بشن. مثل اینکه ملوسک امشب برنامه داره. مثه اینکه

.....

ابی سیریش چشماشو ریز کرده بود و با دقت به حرفهای کریم جیرجیرک گوش می داد با توضیحات بیشتر کریم جیر جیرک رنگش از سفیدی به قرمزی کشید و اجازه ادامه صحبتو به کریم جیر جیرک نداد

محکم با کف دستش رو میز کوبید که مشتریهای چند تا میز اونورتر هم سرشونو به سمت میز ابی سیریش و رفقهاش چرخوندن. با صدای بلند گفت

خفه بمیر جیرجیرک

همه از این تغییر ناگهانی خلق و خوی ابی سیریش با تعجب به هم نگاه کردن و گوشه لبهاشونو به علامت ندونستن به سمت پایین سُریدن

ابی سیریش نگاهی به دورو برش کرد. فهمید زیاده روی کرده

سرشو جلوی صورت کریم برد و تو چشماش زل زد

 کریم! تو اعظمو کوجا دیدی؟

کریم به تته پته افتاد و در جواب دادن دست دست کرد! ابی جدی تر شد

پرسیدم اعظمو کوجا دیدی؟ بگو تا گوشتو تا شهر ری نپیچوندم

کریم که فهمیده بود چه گندی زده و ابی سیریش چقدر رو دخترها و زنهای محله حساس و غیرتیه با صدای زیری گفت

سر خاکها داش ابی! هیچ قصدو غرضی در کار نبود. داشت خرما پخش می کرد

ابی پوزخند واضحی زد

 خرما رو آورد جلوی تو و گفت بفرما آق کریم و بعدشم گفت کاظمو نوچه هاش امشب تو کافه ن! نه؟ دِ برو کریم جیرجیرک! برو خودتو رنگ کون! ما چغوکو رنگ می کونیم و به جای بلبل صادر می کونیم اونور آب اونوقت توداری با حرفهای صد من یه غازت ابی سیریشو رنگ میکونی؟ بار آخرت باشه که ببینم دور و ور ناموس مردم پلکیدی! خاطر خواهی درست! ننه تو با آبجیت کلثوم برفست خواستگاری

کریم که از این حرف ابی سیریش سرمست شده بود گفت

نوکرتم آق ابی! الحق که ما عشق و عاشقى، شوما عقل و منطق! راستش خودمم میخواستم از شوما کسب تکلیف کونم

ابی سرخوش از این ریاست روی دوستهای بچگی ش، از جا بلند شد. رمضون مافنگی لخ لخ کنان با سینی چای به سمتش میومد. ابی معترضانه گفت

 می ذاشتی واسه صبحونه میاوردی! خودت بخور

در حالیکه از پشت میز بیرون می اومد گفت

 مش حسنم کی رو شاگرد خودش کرده

رو به داداشهاش کرد و با تاکید گفت

 امشب همگی سر ساعت ده تو کافه آبشار نقره ای جمع میشیم! هیچ عذرو بهونه ای هم قبول نیست

دستشو به لبه کلاهش برد

 عزت زیاد

پاشو که از در قهوه خونه بیرون گذاشت چشمش به صدیقه خواهر ورپریده ش افتاد که ساک حموم به دست و چادر ول در حال هره کره با نصرت کفتر باز دم مغازه خروس فروشی بازارچه بود

کارد می زدی خون ابی سیریش بیرون نمیومد!خواهر ابی سیریش؟!

لوطی و جوونمرد زیر بازارچه که به نوچه هاش اجازه نمیداد چپ به دخترها و زنهای محله نگاه کنن _ چادر ول، با یه پیراهن کوتاه و بدون آستین و موهای افشون شده رو شونه هاش، داشت بانصرت کفتر باز دل میداد و قلوه می گرفت

رنگ ابی مثل لبو قرمز مایل به کبود شد. لبه کلاهشو بالاترداد از همون فاصله چند متری، عربده کشید:

 نصرت

صدیقه سر برگردوند و تا ابی رو دید محکم با کف دو تا دستش کوبوند رو صورتش و گفت

خدا مرگم! خونمو حلال میکنه

با سرعت چادر رو روی پیشونیش آورد و با دست آزادش زیر چونه شو محکم گرفت و خودشو جمع و جور کرد و به سمت دیگه بازارچه رفت. نصرت که دید اوضاع قمر در عقربه. جلدی سوار دوچرخه ش شد و دِ برو که رفتی

ابی سیریش خودشو اون سمت بازارچه به صدیقه رسوند

صدیقه با ترس و لرز و دستهای یخ زده گفت

سلام خان داداش

ابی سیریش دستمالشو ول کرد و با ضربه محکمی اونو تکون داد و گفت

سلامو درد! سلامو مرض ! ورپریده، تو اینجا چیکار می کونی؟

o*o*o*o*o*o*o*o

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

گفتم: دلم گرفته

گفتی: بفضل الله و برحمة فبذلک فلیفرحوا
مردم به چی دلخوش کردن؟_باید به فضل و رحمت خدا شاد باشن

یونس/58

گفتم: اصلا بی خیال!توکلت علی الله.

گفتی: ان الله یحب المتوکلین
خدا اونایی رو که توکل میکنن دوست داره

آل عمران/۱۵۹

گفتم: خیلی چاکریم
✋✋

ولی این بار ، انگار گفتی: حواست رو خوب جمع کن
یادت باشه که

و من الناس من یعبدالله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الاخرة

بعضی از مردم خدا رو فقط به زبون عبادت میکنن.اگه خیری بهشون برسه،امن و آرامش پیدا میکنن و اگه بلایی سرشون بیاد تا امتحان شن،رو گردون میشن.خودشون تو دنیا و آخرت ضرر میکنن

حج/11

گفتم: چقدر احساس تنهایی میکنم

گفتی: فانی قریب
من که نزدیکم

بقره/186

گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم...کاش میشد بهت نزدیک شم

گفتی: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال

هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع ، و با صدای آهسته یاد کن

اعراف/205

گفتم: این هم توفیق میخواهد

گفتی: ألا تحبون ان یغفر الله لکم
دوست ندارید خدا ببخشدتون؟

نور/22

گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی

گفتی: و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه
پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید

هود/90

گفتم: با این همه گناه...آخه چیکار میتونم بکنم؟

گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده
مگه نمیدونید خداست که توبه رو از بنده هاش قبول میکنه؟

توبه/104

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

گفتم: خسته‌ام

گفتی : لاتقنطوا من رحمة الله
از رحمت خدا ناامید نشید _ زمر/53

گفتم: هیشکی نمیدونه تو دلم چی میگذره

گفتی: ان الله یحول بین المرء و قلبه
خدا حائل هست بین انسان و قلبش _ انفال/24

گفتم :غیر از تو کسی رو ندارم

گفتی : نحن اقرب الیه من حبل الورید
ما از رگ گردن به انسان نزدیک تریم _ ق/16

گفتم :ولی انگار اصلا منو فراموش کردی

گفتی : فاذکرونی اذکرکم
منو یاد کنید تا یاد شما باشم _ بقره/152

گفتم :تا کی باید صبر کرد؟

گفتی : و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا
توچه میدونی!شاید موعدش نزدیک باشه _ احزاب/63

گفتم : تو بزرگی و نزدیکت برای من ِ کوچیک
خیلی دوره!تا اون موقع چیکار کنم؟

گفتی :و اتبع ما یوحی الیک و اصبر حتی یحکم الله
کارایی که بهت گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کنه _ یونس/109 

گفتم : خیلی خونسردی!تو خدایی و صبور !من بنده ات هستم و ظرف صبرم کوچیک...یه اشاره کنی تمومه

گفتی : عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم
شاید چیزی که تو دوس داری،به صلاحت نباشه _ بقره/216

گفتم : انا عبدک الضعیف الذلیل...اصلا چطور دلت میاد؟

گفتی : ان الله بالناس لرئوف رحیم
خدا نسبت به همه ی مردم -نسبت به همه- مهربونه _ بقره/143

 

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

به لطف امین و خواهرش عطیه شیفت کاری میرانی افتاده بود دستم

دوباره شروع کرده بودم روز از نو روزی از نو
مثل دیوونه ها شده بودم یه بار خوشحال یه بار ناراحت اصلا احوالات خودمو درک نمی کردم

کفشهامو از جا کفشی برداشتم و پرت کردم جلو پام، همین که بنداش رو بستم سرمو بلند کردم پدرمو ایستاده مقابلم دیدم

نگاه عجیبی بهم انداخت ، نگرانی توی چشماش موج میزد و من نمیدونستم علتش چیه

دستشو روی شونم گذاشت

حالت خوبه پسرم؟

جملش یه احوالپرسی ساده بود ولی هزاران معنی میداد لبخند زدم

خوبم بابا

دوباره طوفان نگرانی توی چشماش به پا شد مردمک چشماش دو دو میزد
فشار خفیفی به شونم داد

مراقب خودت باش اردلان

دستشو از روی شونم برداشتم و بوسیدم

هستم بابا

اون هم لبخند دلواپسی زد و رفت تو، به جای خالیش نگاهی انداختم هیچ وقت این نگاه مظلوم رو از پدرم ندیده بودم یه حس آشنا تو نی نی چشماش جولان میداد، دستی به موهام کشیدم و خونه رو ترک کردم

به سر کوچه که رسیدم نگاهم متوجه دونفر شد تشخیص هردو نفرشون کار آسونی بود اولی که با هر قدمش دل منو میلرزوند جلوه بود اون یکی هم با اون قد بلند و گردن زرافه ایش که زیر چادر مشکی پنهان شده بود عطیه بود

به سرعت رسیدم بهشون میخواستم صداشون بزنم که یه حسی مانع شد چند تا کوچه و پس کوچه رو که رد کردن
فهمیدم دارن میرن بازار کنار خرازی ایستادن منم کماکان کاراگاه بودم عطیه خواست چیزی رو برداره که چشمش از پشت شیشه تمیز مغازه به من افتاد

سری تکان داد و اشاره کرد برم پیشش خودشم اومد بیرون

دیوونه افتادی دنبال ما چیکار آخه برو رد کارت

عطیه یه خرده از علایقش بپرس ببین چی دوست داره، از چی خوشش میاد از چی خوشش نمیاد

عطیه: خیلی روداری اردلان برو دنبال ما نیا زشته دختره فکر بد میکنه
برگشت بره که صداش زدم

عطی؟

با خشم برگشت

عطی و مرض، خلِ دیوونه

خنده بلندی کردم که با عصبانیت گفت

ببند گاراژو ته جهنم از توش پیداست

با دست زدم رو گونم

عطیه این تن بمیره، مرگ اردلان، جون امین یه خرده از من حرف بزن از خوبی هام بگو ببین مزه دهنش چیه؟

قری به گردن درازش داد و چادرشو محکم کرد

حالا نه که تو این همه حسنات داری

عطی گفتم جون امین‌، عطیه

خیلی خوب حالا نمیخواد اون چشمای واموندتو اونجوری کنی

با خوشحالی گفتم

خیلی آقایی

چشم غره ای رفت

گم شو تا پشیمون نشدم‌

با خنده عقب گرد کردم و از بازار دور شدم. ته دلم احساس شیرینی میکردم از دور ور به کل غافل بودم تو یه کوچه رسیدم که یه نفر جلومو گرفت باز هم از دیدنش احساس بدی بهم دست داد شرینی ته دلم تبدیل به تلخی ته خیار شد

آثار کتک هایی که خورده بود هنوز روی صورتش بود، زخم گوشه ابروش خشک شده بود و کبودی زیر چشمش به زردی میزد

فرهان: به به ببین کی اینجاس؟ جناب آقای عاشق دلخسته

 من کارم با تو تموم شده حالا از سر راهم برو کنار میخوام رد شم

 نچ نچ نچ اشتباه نکن من هنوز خیلی باهات کار دارم

نیشخندی زدم

نکنه بازم دلت کتک میخواد هان؟ هنوز که جای قبلیا خوب نشده

خنده مسخره ای کرد و گفت

 

من بد اهل انتقامم ، با کتک زدن و حتی با کشتنت هم دلم خنک نمیشه وگرنه کاری برام نداره همین الان سه سوته بچه محلامو بریزم اینجا شکمتو سفره کنن ولی نه، من اینو نمیخوام شازده پسر من زجر کشت میکنم سوار خر مراد شدی و داری میتازونی ولی درست وقتی که بخوای از پل رد بشی من با سر میزنمت زمین

 

بعد از گفتن این حرفها از کنارم گذشت و شونه محکمی بهم زد، با حرفاش آتیش انداخت به خرمن وجودم از پشت سر صداش زدم

هوووووی فرهان؟

برگشت و نگاهم کرد نفسی گرفتم و گفتم

تو هیچ گوهی نمیتونی بخوری چون در اون صورت اون منم که تو رو میکشم بچه نمیدونی بدون

مثل خودش از کنارش رد شدم و تنه ی محکمی بهش زدم

ادامه دارد

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄
پنجره | قسمت بیست و دوم ◄
پنجره | قسمت بیست و سوم ◄

^^^^^*^^^^^

چیست دلچسب ترین حاجت ما از زهرا
جمعه ای با پسرش صحن اباعبدالله
اللهم عجل لولیک الفرج

^^^^^*^^^^^
فقط دلیل جدایی ز تو گناه من است
ثمر از این همه غفلت دل سیاه من است

همیشه ذكر تو را من به روی لب دارم
كه نام تو گل زهرا دلیل راه من است

ببین كه روز سپیدم ز هجر تو شام است
بیا و نور فكن كه چهره تو ماه من است

جدایی از تو بلایی عظیم و جانكاه است
گواه قلب حزین سردی نگاه من است

بگو به آن دو ملك در سیاهی قبرم
كه این غلام قدیمی بارگاه من است

^^^^^*^^^^^

گفتم شبي به مهدي(عج) كز تو نگاه خواهم
گفتا كه من هم از تو ترك گناه خواهم
اللهم عجل لولیک الفرج

^^^^^*^^^^^

یابن الحسن...
گذر ثانیه هاى نیامدنت
سخت است...همچو عباس
حین خالى شدن مشک اش
"اللهم عجل لولیک الفرج"

^^^^^*^^^^^

اى آنکه در نگاهت حجمى زنور دارى
کى از مسیر کوچه قصد عبور دارى؟
چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابى
اى آنکه در حجابت دریاى نور دارى

^^^^^*^^^^^

مهدے جان
هر زمان که مے گوییم
العجل یا مولای یا صاحب الزمان
زمزمه هایت را میشنوم که میگویے
صبر کن چشم دلت نیل شود مے آیم
شعر من حضرت هابیل شود مے آیم
قول دادم که بیایم به خدا حرفے نیست
دل به آیینه که تبدیل شود مے آیم
«اللهم عجل لولیک الفرج»

^^^^^*^^^^^

صبرم از کاسه دگر لبریز است
اگر این جمعه نیاید چه کنم ؟
آنقدر من خجل از کار خودم
اگر این جمعه بیاید چه کنم ؟

^^^^^*^^^^^

آقاترین سکوت مرا غرق نور کن
مارا قرین منت و لطف حضور کن
وقتی گناه کنج دلم سبز می شود
آقا شفاعت این ناصبور کن
می ترسم از شبی که به دجال رو کنیم
آقا تو را قسم به شهیدان ظهور کن.
اللهم عجل لولیک الفرج.

^^^^^*^^^^^

اللهم عجل لولیک الفرج

oOoOoOoOoOoO

زخم ها رو نباید به هر غریبه ای نشون داد جاش رو یاد میگیرن

¤خسرو شکیبایی¤

oOoOoOoOoOoO

خدایا چه دوستانم چه دشمنانم هرچه برای من میخواهند
اول به خودشان بده

oOoOoOoOoOoO



oOoOoOoOoOoO

با کسی نباش که ‌...... از بیکسی میخواهد با تو باشد

با کسی باش که

از بین همه میخواهد با تو باشد

"

این رو اویزه ای گوشت کن رفیق:

"اعتماد" "المثنی" "ندارد"

oOoOoOoOoOoO